ورود حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به قم ( مدح حضرت)
این دشت پُر از زمزمۀ سورۀ نور است این ماه مدینه‌ست که در حال عبور است این ماه مدینه‌ست که بر هودجی از نور می‌آید و این خطه پُر از شادی و شور است گـل می‌دمـد از شـش‌جهـت جـادۀ سـاوه این دشت سراسر همه وجد است و سرور است تسبیح‌کنان است در این بادیه، هر سنگ صحرا همه در جاذبۀ فیضِ حضور است آواز صـبـوحـی زده بـاران سـحـرگــاه هر لالۀ این باغ یکی جام طهـور است چاووش! صلایی بزن آهنگ پگاه است ای قافله! بشتاب که قم چشم به راه است چون از سفـر آن محـمل مأنـوس برآید بس لالـۀ خـوش‌رنگ به پـابـوس برآید بر ساحـت سـجـادۀ او جـلـوه به جـلـوه «سُبّوح» گل افـشاند و «قُـدّوس» برآید در مجلس فـیـضش چه اشارات لطیـفی از عـالَـم مـعـقـول به مـحـسـوس بـرآید این ماه درخشنده چه ماهی‌ست که هر صبح خـورشـید پی دیـدنـش از طـوس بـرآید آئــیـنـه در آئــیـنـه از ایــوان بـلــنــدش صـد بـاغ پُـر از جـلـوۀ طـاووس برآید این روضه، سرای کـرم ماست، بیائـید ای اهل حـرم! این حـرم ماست، بیائـید درهای بهشت از ملکوت تو گشوده‌ست صد دسته‌گل از دست قنوت تو گشوده‌ست در حـلـقـۀ نـورانی گل‌های سحـرخـیـز سجـادۀ تـسبـیح سکـوت تو گـشوده‌ست گلدستۀ نـور تو گـواه است که تا عرش ایوان جـلال و جـبروت تو گـشوده‌ست در فـصل دعـا، دسـت نـیـاز گل مـریـم بر خـان کـریـمـانۀ قـوت تو گشوده‌ست هـر آیـه‌ای از سـورۀ نــورانـی کـوثــر فصلی به مـقـامات ثبوت تو گشوده‌ست این آینه تصویر به تصویر شکـفته‌ست تـصویر تو در آیـۀ تـطـهـیر شکفته‌ست |